بررسی وضعیت مشارکت اجتماعی شهروندان در نواحی منطقه 5 شهر تهران

مقدمه و هدف پژوهش: یکی از الزامات زندگی شهرنشینی در عصر حاضر دخالت دادن شهروندان در سرنوشت رفتار شهری می باشد، برنامه‌ریزی و گسترش زمینه‌های لازم جهت مشارکت شهروندان در اداره امور شهری حرکت از زندگی فردی به سوی زندگی جمعی شهروندی است. در اصل حضور فعال شهروندان در مدیریت امور محلی می‌باشد از طرفی یکی از مولفه‌های توسعه یافتگی و پایداری در هر جامعه انسانی مبتنی است بر همبستگی، تشریک مساعی، همیاری و در اصل مشارکت در امور زندگی اجتماعی می باشد. هدف: هدف از این  مقاله بررسی وضعیت مشارکت اجتماعی  شهری در سطح تحلیل نواحی و میزان توسعه یافتگی نواحی منطقه 5 شهر تهران می باشد روش: این پژوهش با روش اسنادی و پیمایشی انجام شده است، جامعه آماری جمعیت 20 سال به بالای منطقه 5 تهران است که با نمونه‌گیری خوشه‌ای متناسب با حجم، تعداد 500 نفر در سطح نواحی هشت گانه منطقه مورد مطالعه انتخاب شدند. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد، مشارکت غیر رسمی همیارانه با بالاترین میانگین 2/5 در بین ابعاد مشارکت قرار دارد و مشارکت رسمی با پایین‌ترین میانگین2 در بین ابعاد مشارکت قرار دارد و همچنین مشارکت غیررسمی مذهبی با میانگین 8/4 و مشارکت غیر رسمی خیریه‌ای با میانگین 74/4 در رتبه‌های بعدی قرار دارد. نتیجه‌گیری:نواحی توسعه یافته تر از میزان مشارکت رسمی و مشارکت‌های غیر رسمی همیارانه  بیشتری برخوردارند و به گونه معناداری مشارکت غیر رسمی مذهبی کمتری دارند و مشارکت‌های غیر رسمی خیریه‌ای، در همه نواحی به صورت یکسان بوده و تفاوت معناداری نداشت.